Public Enemies and their music

Door Celwin Frenzen.

Het is zover… mijn allereerste column voor filmspotting.nl!

VA - Public Enemies OST (2009)
01. Otis Taylor – Ten Million Slaves
02. The Bruce Bowler Big Band – Chicago Shake
03. Elliot Goldenthal – Drive To Bohemia
04. Billie Holiday – Love Me Or Leave Me
05. Elliot Goldenthal – Billie’s Arrest
06. Billie Holiday & Her Orchestra – Am I Blue?
07. Elliot Goldenthal – Love In The Dunes
08. Diana Krall – Bye Bye Blackbird
09. Elliot Goldenthal – Phone Call To Billie
10. Otis Taylor – Nasty Letter
11. Elliot Goldenthal – Plane To Chicago
12. Indian Bottom Association, Old Regular Baptists - O Guide Me Thou Great Jehova
13. Elliot Goldenthal - Gold Coast Restaurant
14. Billie Holiday - The Man I Love
15. Elliot Goldenthal - JD Dies
16. Willie Johnson - Dark Was The Night, Cold Was The Ground Blind

Ik luister toch met erg grote regelmaat naar movie scores, beter bekend als soundtracks natuurlijk. Al vanaf dat ik een klein kereltje was liep ik de gehele dag te neuriën door het huis zodra ik op de televisie een nieuw riedeltje voorbij had horen komen, tot zeer grote ergernis van mijn ouders. Tegenwoordig drijf ik niet mijn ouders maar mijn vriendin tot waanzin met mijn eeuwige geneurie, tijdens het eten, douchen, autorijden, boodschappen doen… wanneer ik een goede movie score hoor blijft deze vaak minimaal een week in mijn hoofd zitten en als ik er net van af ben, zet ik hem weer op en begint het proces van voor af aan!

Zo ook met de soundtrack van Public Enemies. Via een kleine wedstrijd op het wereld wijde web wist ik twee kaarten te bemachtigen voor een exclusieve voorpremière, een dikke twee weken voor de daadwerkelijke release! Ik blij, want al vanaf dat ik de eerste nieuwsberichten voorbij zag komen stond ik te stuiteren en toen ik de trailer zag was ik helemaal verkocht. Eenmaal in de bioscoop, het City theater in Utrecht (exact de setting waar je deze film moet zien, een zo oud mogelijke bioscoop, even als tip tussendoor), werd ik binnen no-time meegezogen in de film. Depp acteert zijn spreekwoordelijke kont eraf en ook de ijzige vertolking van Bale was heerlijk om te zien. Depp, in weze de badguy maar je gaat hem zien als de goodguy, en Bale, de eigenlijke goodguy die je ziet als de badguy, weten hun personages met zoveel jaren-30 flair neer te zetten en de film ziet er visueel zo gelikt uit dat je je echt in de VS van de jaren 30 waant. Wat eveneens meetelt voor de beleving van de film is de ontzettend slim gekozen muziek.

Voor de soundtrack zelf is Elliot Goldenthal aangetrokken. Goldenthal is bekend van zijn eerdere werk voor S.W.A.T., Alien 3, Interview With A Vampire en de draak der aller Batman films; Batman & Robin. Goldenthal levert voor Public Enemies een heerlijk zware score af, mijn vriendin komt als ik de score opzet geregeld binnenvallen om te vragen wie er dood is. De nummers “Billie’s Arrest” en “JD Dies” geven exact de toon van de film weer en passen meesterlijk goed bij de scènes waar ze voor bedoeld zijn. Het is echter de oude muziek uit de jaren ‘30 die zorgen dat de film qua muziek ‘af’ is.

De muziek van Billie Holiday, The Bruce Bowler Big Band en Willie Johnson geven de film een soort extra flair die de beleving uitermate goed doet. Het klapstuk van de soundtrack is echter de openingsplaat van de cd; Otis Taylor – Ten Million Slaves. Wanneer de plaat voorbij zal komen op de radio zullen aardig wat mensen wegzappen of de radio uit zetten, tenzij deze persoon van blues houdt natuurlijk. Maar zet dit makkelijke gitaar loopje met de “ik-rook-te-veel-sigaren” stem van Taylor (zijn foto zegt genoeg lijkt me ^) onder de beelden van Public Enemies, en dan met name die van de bankberovingen, en je zit er in een klap in. Dit klopt gewoon! Ondanks dat de muziek van Taylor van dit decennium is hoort het gewoon bij deze film. Het gevoel, de sfeer en met name het geluid hoort bij een echte gangster film als Public Enemies.

Als je dit leest zul je nu misschien denken “wat kan die gozer overdrijven” of “man stel je niet zo aan, het is maar filmmuziek” maar wanneer je een filmfreak met een overdreven grote passie voor muziek als mijzelf bent… ga dan alsjeblieft naar Public Enemies en geef de muziek de juiste aandacht!