Voor het eerst krijg je tijdens een Harry Potter film het gevoel dat het verhaal naar een groter geheel getild wordt, dat karakterontwikkeling belangrijker is dan actie en dat je na afloop achter gelaten wordt met een soort leegte, een beetje teleurgesteld gevoel zelfs voor sommigen. Waar je de eerste vijf films nog voornamelijk een compact verhaal voorgeschoteld kreeg en de verhouding actiescènes perfect gedoseerd was, is het nu vooral opvallend dat de titel hier niet voor briljante momenten zorgt. Er wordt weinig geheimzinnig gedaan over wie de Half-Blood Prince nu precies is of wat voor geschiedenis hij heeft. Dat komt omdat er weinig geheimzinnigs over hem te ontdekken valt. Ja, je wilt weten wie het is, logisch. Maar that’s it.
Zoals het hoort bij een goede Harry Potter film zijn de eerste minuten spannend en indrukwekkend, en wordt je op het puntje van je stoel geschoven. Verwacht wordt natuurlijk weer een spannend vervolg met vele spectaculaire scènes en een mooie uitwerking van het titelpersonage, maar na de opening valt de film eigenlijk een beetje stil. Veel meer wordt er in the Half-Blood Prince aan het uitdiepen van de personages gedacht, niet in de laatste plaats hun onderlinge relaties en romantische gevoelens. Tuurlijk, de kiddo’s zijn geen kiddo’s meer, maar volwassenen, dus een beetje romantiek is misschien wel welkom. Maar de manier waarop Hermione, Ginny, Ron, Harry en verschillende klasgenoten tot hun relaties komen is ietwat saai en kinderachtig en komt geen moment tot een echte verrassende liefdesuitbarsting. Dat er weinig actie in de film zit betekent niet dat hij gaat vervelen. Integendeel, dankzij de schitterende omgevingen en special effects zit je er weer middenin, zoals je dat iedere Potter film hebt. Meerdere schrikmomenten zorgen ervoor dat je af en toe recht overeind zit en de muziek bezorgt regelmatig het echte kippenvelgevoel.
Wat opvalt aan deze film is de grimmige sfeer. Ondanks dat Voldemort alleen in wat flashbacks als de jonge Tom Riddle verschijnt is zijn ziel en daarmee aanwezigheid toch non-stop voelbaar. De lucht boven Hogwarts is nog nooit zo grauw geweest en ook de Death Eaters - wat blijven dat toch schitterende visuele effecten - laten weer van zich spreken. Door Voldemorts afwezigheid valt Bellatrix in deze film nog meer op. De rol van Helena Bonham Carter is haar op het lijf geschreven en met daarnaast de serieuze bijrollen voor Alan Rickman als Severus Snape, Tom Felton als Draco Malfoy, Evanne Lynch als Luna Lovegood, Bonnie Wright als Ginny Weasley, Jim Broadbent als Professor Horace Slughorn en ga zo maar door, blijkt dat de drie tovenaartjes het succes van de film allang niet meer op eigen schouders dragen.
Harry Potter and the Half-Blood Prince, niet voor iedereen de beste uit de reeks, maar zeker 100% de moeite waard. Opbouwend naar de Harry Potter finale die we aankomend jaar en in 2011 gaan meemaken maakt dit het wachten alleen maar langer en langer…
Tip, lees de boeken als je dat nog niet gedaan hebt, daar schijnt vooral dit verhaal veel beter uit de verf te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten