Public Enemies, zien of niet zien?

Public Enemies begint met een ontsnapping uit een gevangenis waarbij John Dillinger (Johnny Depp) zijn vrienden helpt te ontsnappen. Hij geniet dan al grote populariteit onder de bevolking, omdat hij gehate banken berooft en erin slaagt om de autoriteiten steeds te slim af te zijn. Niet het geld van de burger steelt Dillinger, maar juist dat van de banken: “We’re here for the bank’s money, not yours”.

In de beginjaren dertig wordt Dillinger achterna gezeten door J. Edgar Hoover (Billy Crudup) en Melvin Purvis (Christian Bale) die er alles voor over hebben om de bankovervaller achter de tralies te krijgen. Dat blijkt geen gemakkelijke klus te zijn, want Dillinger is iedereen steeds te slim af. The first war on crime wordt afgeroepen en als public enemy number one wordt John Dillinger de meest gezochte crimineel die Purvis en zijn team moeten inrekenen.

Verwacht van de film geen non-stop schietspektakel, maar ga er goed voor zitten en laat je meeslepen door de schitterende setting. De manier waarop er gefilmd is en de ouderwetse omgeving nemen je helemaal terug naar de jaren ’30. Niet dat je natuurlijk enig idee had hoe het er aan toe ging bijna tachtig jaar geleden, maar in deze film is het alsof je er zelf geboren bent. Een diepgaand verhaal is ook niet wat je mag verwachten, daarentegen een grote kijk in het leven van echt bestaande gangsters en hun omgeving is waar je voor betaald.

Johnny Depp speelt zijn rol met klasse, zijn geniepige glimlach doet denken aan een sluwe vos en laat je geen moment twijfelen aan zijn geloofwaardigheid. De man kan gewoon alles en laat dat wederom met deze rol zien. Ook Christian Bale doet zichtbaar zijn best om een ijskoude FBI-agent neer te zetten, maar of het de bedoeling is of niet, hij blijft wat stijfjes en teruggetrokken en komt geen moment in de heldenrol van Depp terecht. Opvallend is de prestatie van Marion Cotillard. Als vriendin van Dillinger verdrink je meteen in haar ogen en dankzij de vele close-ups is het alsof ze pal voor je zit.

Zoals gezegd zijn alle personages gebaseerd op echte personen. Een stukje geschiedenis, erg leuk als je van de gangstersfeer houdt:

John Dillinger (geboren te Oak Hill (bij Minneapolis), 22 juni 1903 – overleden te Chicago, 22 juli 1934) was een beruchte Amerikaanse crimineel. Veel mensen zagen hem als een moderne versie van Robin Hood. Dillinger leefde in dezelfde tijd als Bonnie & Clyde en Ma Barker en de media stonden in die dagen bol van de verhalen over deze criminelen. Deze aandacht (de jaren 1931 - 1935 worden ook wel het "Public Enemy-tijdperk" genoemd) leidde tot de oprichting van de FBI.
J. Edgar Hoover, volledige naam John Edgar Hoover (geboren te Washington D.C., 1 januari 1895 – aldaar gestorven, 2 mei 1972) was een Amerikaans federaal veiligheidsambtenaar. Als zodanig was hij 48 jaar lang directeur van het Federal Bureau of Investigation (FBI).
Lester Joseph Gillis (geboren te Chicago, 6 december 1908 – overleden te Barrington, 27 november 1934) was eveneens een Amerikaanse gangster. Hij was beter bekend onder het pseudoniem George Nelson of zijn bijnaam Baby Face Nelson.

In 1934 verhuisden Nelson en zijn vrouw Helen naar Chicago. Ze sloten zich er aan bij de bende van John Dillinger, die nog maar net uit een streng bewaakte gevangenis was ontsnapt. Ook Homer Van Meter en John "Red" Hamilton waren lid van de bende. Enkele dagen na de ontsnapping van Dillinger pleegde de bende een bankoverval in Sioux Falls. Nelson bracht een politieagent zware verwondingen toe. Wat later overvielen ze ook een bank in Mason City. Op 20 april 1934 verzamelde de bende zich in de Little Bohemia Lodge, ergens in de buurt van Rhinelander. De FBI werd door de uitbater van de Little Bohemia Lodge op de hoogte gebracht van het verblijf van de gangsters. Op 22 april arriveerde een groepje FBI-agenten onder leiding van Melvin Purvis. Het was avond. De agenten openden het vuur, maar raakten enkel onschuldige omstanders. Hierdoor hadden de gangsters meteen door er agenten rond het gebouw stonden.

Dillinger, Van Meter en Hamilton konden via de achterkant ontsnappen. Tot hun eigen verbazing ontdekten ze dat deze kant van het gebouw onbewaakt was. De gangsters verspreidden zich in het bos rond de Litthe Bohemia Lodge. Ze stalen auto's en konden zo makkelijk ontsnappen.

Baby Face Nelson bestormde de FBI-agenten en schoot de ene kogel na de andere af. Purvis zelf probeerde terug te schieten, maar Nelson, die zich buiten bevond, geraakte toch terug in het gebouw en kon vervolgens langs de achterkant vluchten. Nelson liep het bos in, weliswaar in de andere richting als de rest van de bende, en kon ontsnappen. Een anderhalve kilometer verder gijzelde hij een onschuldig koppel. Hij dwong het tweetal om hem te vervoeren. Maar de wagen ging niet snel genoeg en dus verplichtte hij het koppel te stoppen in de buurt van een huis waar nog veel licht brandde. De eigenaar van het huis, Alvin Koerner, had meteen door wat er aan de hand was. Hij belde mensen uit de buurt op en kreeg snel de hulp van enkele kennissen. Maar Nelson gijzelde ook hen en zag hoe er in de verte een wagen aankwam met daarin twee FBI-agenten en nog een derde man. Nelson opende het vuur. De derde man en één FBI-agent raakten zwaargewond. De tweede FBI-agent, W. Carter Baum, stierf aan z'n verwondingen. Nelson legde later uit dat hij niet begreep waarom Baum niet op hem had geschoten. Uit onderzoek bleek dat de veiligheidsgrendel van het wapen van Baum nog opstond.

Nelson nam de wagen van de agenten in beslag en reed weg. Na zo'n 20 à 30 km rijden kreeg hij een lekke band. Nelson probeerde de band tevergeefs te vervangen en ging vervolgens te voet verder. Hij vond onderdak bij een familie. Na een tijdje stal hij opnieuw een wagen en ging hij er weer vandoor. De drie vrouwen die ook tot de bende behoorden, waaronder Nelsons vrouw Helen, werden in de Little Bohemia Lodge gearresteerd. Ze werden erg hard ondervraagd door de FBI en uiteindelijk voorwaardelijk vrijgelaten. Dillinger, Hamilton en Van Meter reden een dag na Little Bohemia Lodge dwars door een politieblokkade heen. Er vond ook een vuurgevecht plaats. Hamilton kreeg een kogel in de rug en stierf op 30 april of 1 mei. Hij werd snel en in het geheim begraven door Dillinger en nog enkele anderen, waaronder Nelson.

De FBI kreeg de weken nadien erg veel kritiek. Eén van hun agenten was gestorven, onschuldigen waren gestorven en vele anderen waren zwaargewond. Bovendien wist de volledige bende van Dillinger te ontsnappen. De media eiste het ontslag van FBI-directeur J. Edgar Hoover en de schorsing van agent Melvin Purvis.

Veel van deze lijnen uit de geschiedenis vinden hun weg in de film en dat maakt de 140 minuten goed te doen. Toch moet je misschien een iets geoefender filmkijker zijn om de film echt fantastisch te vinden, anders zou je kunnen constateren dat er halverwege te weinig gebeurd om je aandacht vast te houden. Zorg zeker dat je hem in de bioscoop ziet om de prachtige jaren ’30 goed te kunnen ervaren, zodra je de tommyguns hebt horen ratelen zul je actie voortaan nóg beter waarderen!

Check zeker ook de soundtrack review die Celwin Frenzen schreef: http://filmspottingnl.blogspot.com/2009/07/public-enemies-and-their-music.html